Οι μαθητές του Γ3 μιλούν για τον Σχολικό Εκφοβισμό
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού οι μαθητές και μαθήτριες του Γ3 μιλούν για το φαινόμενο αυτό, το οποίο παρουσιάζει πρωτόγνωρη έξαρση και απασχολεί πια σχεδόν καθημερινά την επικαιρότητα.
Στη συνέχεια παραθέτουμε κάποια από τα κείμενα των μαθητών/τριών μας.
Αξιότιμε κύριε διευθυντή,
Αγαπητοί γονείς και καθηγητές,
Συμμαθητές και συμμαθήτριες,
Γνωρίζουμε όλοι μας πως το σχολείο αποτελεί τον σημαντικότερο φορέα κοινωνικοποίησης· ένα ασφαλές καταφύγιο για το παιδί, μέσα στο οποίο μπορεί να ξεδιπλώσει απρόσκοπτα τον πνευματικό και συναισθηματικό του κόσμο, να γαλουχηθεί με αξίες και ιδανικά που θα το ακολουθήσουν στη μετέπειτα ζωή του. Είναι όμως έτσι;
Δυστυχώς, στους κόλπους των σχολικών κοινοτήτων παρατηρείται έξαρση του ανησυχητικού φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού, που υπονομεύει το παιδαγωγικό κλίμα του σχολείου και επιφέρει ένα δυσβάσταχτο κοινωνικό κόστος.
Τί είναι όμως αυτό που ωθεί κάποιους από εμάς σε βίαια ξεσπάσματα; Η απάντηση βρίσκεται μέσα μας. Πόσοι από εσάς δεν έχετε νιώσει την ανάγκη να γίνετε αποδεκτοί; Σε ένα περιβάλλον στο οποίο συντελείται μια αναπόφευκτη σύγκρουση προσωπικοτήτων κυριαρχεί συχνά το δίκαιο του ισχυρού. Πράγματι, δεν είναι λίγοι οι μαθητές, οι οποίοι, για να μην εξωθηθούν στο σκιερό κοινωνικό περιθώριο, προτιμούν να οδηγήσουν άλλους σε αυτό, προβάλλοντας την προσωπική τους δύναμη εις βάρος άλλων, «αδύναμων» συμμαθητών τους, στο βωμό της απάνθρωπης διασκέδασης του φιλικού τους κύκλου.
Ταυτόχρονα, τη διάσταση αυτή υποδαυλίζει και το ίδιο το εκπαιδευτικό μας σύστημα: η θεοποίηση των εξετάσεων, η πολύωρη μηχανιστική αποστήθιση, η βαθμοθηρία… Το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα δίνει ισχυρά ερείσματα στον σχολικό εκφοβισμό. Ο τεχνοκρατικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης, με την παραμέληση της ανθρωπιστικής παιδείας, δεν εξευγενίζει την ψυχή μας· αντίθετα μάλιστα, καλλιεργεί σχέσεις απρόσωπες και τυπικές. Πώς, όμως, να σεβαστούμε τον άλλο, αν δεν τον γνωρίζουμε;
Δεν γνωρίζω, αγαπητοί συμμαθητές και συμμαθήτριες, αν κάποιοι από εσάς έχετε πέσει θύματα σχολικού εκφοβισμού – πράγμα πολύ πιθανό, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που διαθέτουμε. Για χάρη όμως κάθε φοβισμένου παιδιού, που τρομοκρατείται από την ιδέα του σχολείου, οφείλουμε να ξεριζώσουμε το φοβερό δηλητηριώδες φυτό του σχολικού εκφοβισμού. Το ίδιο το σχολείο πρέπει να προωθήσει την ομαδοσυνεργατική διδασκαλία με διάφορες εκπαιδευτικές δράσεις που θα ενθαρρύνουν την ανάπτυξη σχέσεων αλληλεγγύης και αλληλοϋποστήριξης.
Παράλληλα, εσείς οι γονείς θα πρέπει να φροντίσετε για τον ηθικό εκπολιτισμό των παιδιών σας πριν εισέλθουν στον χώρο του σχολείου: μιλήστε τους, καλλιεργήστε σε αυτά το σεβασμό προς κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Κανένα παιδί με ηθική πανοπλία δεν είναι δυνατό να καταφύγει στη βία. Κι εσείς, τέλος, αγαπητοί καθηγητές, παραμείνετε ενημερωμένοι και σε επαγρύπνηση. Οποιοδήποτε φαινόμενο σας θορυβήσει, δεν πρέπει να μείνει στην αφάνεια. Πόσοι μαθητές θα μπορούσαν άραγε να λυτρωθούν, καταφεύγοντας σε εσάς; Για τον ίδιο λόγο, κάθε σχολείο οφείλει να διαθέτει ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς, επαγγελματίες καταρτισμένους που εμπνέουν εμπιστοσύνη.
Καθένας από εμάς είναι εν δυνάμει θύμα ή θύτης· ας μην το ξεχνάμε αυτό. Γιατί όμως πρέπει να είμαστε ένα από τα δυο; Για να μη συμβεί αυτό, το σχολείο, ως κοιτίδα της αγωγής και του εκπολιτισμού του παιδιού, πρέπει να θωρακιστεί ενάντια στη σχολική βία. Κι όλοι εμείς έχουμε χρέος να μην επιτρέψουμε στο θλιβερό αυτό φαινόμενο να καταλύσει τα θεμέλια ενός τόσο πολύτιμου και μακραίωνου θεσμού, όπως το σχολείο.
Έφη
«Η κοινωνία του bullying»
Ο σχολικός εκφοβισμός είναι σύνηθες φαινόμενο στην εποχή μας. Περισσότερο από ποτέ οι νέοι βιώνουν αισθήματα περιθωριοποίησης από τους συνομηλίκους τους, γίνονται αντικείμενο χλευασμού, προσβλητικών σχολίων ή και σωματικής βίας.
Στα πρωτογενή αίτια του φαινομένου του σχολικού εκφοβισμού συγκαταλέγεται η έλλειψη πνευματικών και ηθικών αξιών που διέπει σήμερα τους νέους, με αποτέλεσμα την ανηθικοποίησή τους. Προσωπικά και ψυχολογικά προβλήματα εξωτερικεύονται έτσι με τη μορφή εναντίωσης, θυμού ή ακόμα και επίθεσης, προκειμένου οι μαθητέ/τριες αυτοί/ές να νιώσουν δυνατοί/ές απέναντι στους/στις συμμαθητές/τριές τους και να αποκρύψουν τη δική τους αδυναμία εις βάρος των άλλων. Επιπλέον, το αίσθημα εγκατάλειψης καθώς και η ανάγκη αποδοχής από την ομάδα των συνομηλίκων συμβάλλουν στην έξαρση του φαινομένου.
Για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού ζωτική σημασία έχει η δραστηριοποίηση του σχολείου και η παροχή ανθρωπιστικής παιδείας από αυτό. Το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί στους νέους τις αξίες της ισότητας, του αλληλοσεβασμού και της αλληλεγγύης. Με τη διοργάνωση εκδηλώσεων κατά της βίας μπορεί να ωθήσει τους/τις μαθητές/τριες στην απόρριψη της βίας ως μέσου επιβολής και ως τρόπου επίλυσης των συγκρούσεων.
Ο σχολικός εκφοβισμός επιδρά αρνητικά τόσο στην ηθική ανάταση του ατόμου όσο και στην εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Γι’ αυτό αποτελεί αδήριτη ανάγκη η άμεση και αποτελεσματική αντιμετώπισή του.
Ευαγγελία
Αγαπητοί συμμαθητές και καθηγητές
Στις μέρες μας όλο και περισσότερο απασχολούν τα σχολεία της χώρας μας περιστατικά σχολικού εκφοβισμού. Είναι απαραίτητο επομένως να διερευνήσουμε τους λόγους στους οποίους οφείλεται το φαινόμενο αυτό και τρόπους για να το αντιμετωπίσουμε, ώστε να καταστεί δυνατή η ανάπτυξη υγιών σχέσεων μεταξύ των μαθητών.
Ένας από τους λόγους που οι μαθητές ασκούν βία στους συμμαθητές τους είναι ότι έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που προβάλλει τη βία ως πρότυπο για να λύσουν τις διαφορές τους. Πολλά παιδιά έχουν μεγαλώσει χωρίς σωστές αρχές και χωρίς σεβασμό προς τον συνάνθρωπό τους. Οι γονείς συχνά αδιαφορούν για τη σωστή ανατροφή των παιδιών τους. Τις περισσότερες φορές ασκούν εκφοβισμό για να κρύψουν τις δικές τους αδυναμίες και να απαλύνουν τον πόνο τους μέσω αυτού. Επιπλέον, πολλά από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια με τα οποία έρχονται σε επαφή τα παιδιά είναι βίαια. Περιέχουν σκηνές βίας και όπλα και εθίζουν τα παιδιά σε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Είναι επομένως δύσκολο γι’ αυτά τα παιδιά να αντιληφθούν τις σοβαρές επιπτώσεις που έχει η βία για την ψυχολογική υγεία του ατόμου. Έτσι τα παιδιά θεωρούν πως η βία είναι κάτι φυσιολογικό και ζουν με αυτή χωρίς να σκέφτονται τις συνέπειες.
Η λήψη αποφάσεων και η πραγματοποίηση ενεργειών για την αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού είναι λοιπόν απαραίτητη. Πρώτα από όλα οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τα παιδιά τους και να είναι κοντά τους. Να συζητούν τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους για να αποτρέπουν βίαιες συμπεριφορές. Τα παιδιά από την πλευρά τους θα πρέπει να αναφέρουν οποιοδήποτε περιστατικό βίας στους γονείς και στους καθηγητές τους, για να βοηθήσουν το θύμα και να αποτρέψουν την εξάπλωση της βίας σε άλλα παιδιά.
Το σχολείο με τη σειρά του μπορεί να βοηθήσει στον περιορισμό του προβλήματος. Οι μαθητές θα πρέπει να δουλεύουν σε ομάδες. Με αυτόν τον τρόπο θα έρθουν πιο κοντά, μαθαίνοντας ο ένας τον άλλον. Έτσι και τα παιδιά που για διάφορους λόγους δεν έχουν παρέα και αποτελούν εύκολο στόχο θα ενσωματωθούν σε μια ομάδα και θα αισθάνονται ασφαλή.
Ο καθένας μας λοιπόν ξεχωριστά και όλοι μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το σοβαρό αυτό πρόβλημα και να βοηθήσουμε όσα παιδιά βιώνουν τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Αποστολία
